---

 

 

O inferno

 

 

Cada segundo é un cristal escuro

Que se crava na túa mente.

Enferma. Cansa.

 

Afogado no teu propio suor,

na acuosa ansiedade que todo arrasa,

no tremor, no M-E-D-O,

 

non vives, loitas por unha salvaxe existencia

que non es quen de aturar.

 

Respirar, camiñar, comer, sorrir son agora agónicas

ou simplemente imposibles batallas perdidas.

 

Vai tanta calor no inferno.

 

Oxalá miles de litros de auga fresca e limpa

purifiquen neuronas alivien nervios.

 

Oxalá cada segundo non semelle eterno

non sendo que troque en felicidade simple e pura.

 

Por favor!

S.O.S.

S.O.S

Teño que saír de aquí!

(18-VI-22)

 

 

 

---