---

 

 

Iso

 

Iso no que sentas calado e quedo

Iso no que te insires aterrado

Iso que nunca atopaches na espera

Iso que se escapou entre as parvas mans

Iso todo que derrubaches cruel

Iso que se perdeu na túa mente enferma

Iso quente que che fai rir ledo

Iso frío que conxela o espírito

Iso que prometiches e non fixeches

Iso que non das feito e tantas veces nin intentaches

Iso que voa alleo nas nubes grises

Iso que peta na túa porta sempre pechada

Iso que morreu contigo

Iso que doe fondo na eterna ferida aberta

Iso no que cuspiches miserable e ruín

Iso que trouxo a gloria e á paz a aquel segundo máxico

Iso que naceu á túa beira

Iso que apertaches ata estoupar

Iso que non es quen de contar porque

iso é imposible de dicir con palabras

porque iso é, todo iso é, vivir.

Xustamente iso e moito máis ou non.

Á fin, calo de novo.

 

 

---