Si,
Estou vivo
Si,
Baixo a influenza do mar
Apaixonado e abatido
Si,
Medio caído
Si,
No eterno milleiro
De preguntas
Sen resposta.
Si,
Meus amigos,
Aquí volvo
Por un intre
Indefinido
Que reclama
Das miñas mans
Un aloumiño
En palabras
Sen son
Sen brillo.
Si,
Aquí estou
Amarrado ao barco
No medio da tormenta,
Si,
Podo dicir que
SOBREVIVO
Si,
Ao mellor
Aínda, si,
Si,
Ao mellor,
Aínda queda algo
Daquel eu que fun
Si,
Quen son?
Si,
A ver se o adiviño.
Verde é a cor
No aloumiño da nena
Que esvara polas bágoas
E as ledicias todas.
Verde é a cor
Dunha fonte esmeralda e prata
Que pinga nos beizos
Suaves por sempre.
Quero o teu soño e a túa man
Quero poder construír un mundo
Para ti
Para min.
Verde é a cor
Na fraga das tormentas
Que latexa nos oídos
Da muller que allea chora.
Verde é a cor
Da muller dos meus anhelos
Que por vida tempo mundo
É razón dunha historia.
Quero o teu soño e a túa man
Quero poder construír un mundo
Para ti
Para min.
Un mundo verde.
Caer,
Este maldito demo
Que impide
As palabras
O tempo.
Caer,
Eu tamén son aquel
Penúltimo camiñante
Na noite
Que, de novo,
Cae
Dentro.
Caer
Esvarar polos labirintos
Da mente
E o corpo presente
Sen bendicir
Chora
No medio
Dunha feble luz.
Caer,
Tal vez,
Erguerse,
Non sei,
Unha vez máis
Como o pallaso ausente
O anxo autista
O amigo fiel
A muller que amas
A linda filla.
Caer
Ter tanto
E aínda así
Caer
Parvo
Parvo
Parvo.
Ben
Entonces houbo unha casa
Había unha mapoula na entrada
Había seres de outro mundo.
Entonces houbo unha canción
E un sutil diferenciarse
Un estraño reflexo
Unha maldición
O furado do fusil
A impaciencia
A morte
Houbo tormenta aquela noite
Houbo mil lampos
Si, un estraño reflexo
Non me deixes só
Non quero quedar só
Hai sede hai fame
Hai morte no mundo
E eu no medio
Desta longa noite
Unha maldición
O furado do fusil
Vén, lévame contigo
Lévame contigo
Ata o final dos días
Non problemas
Non incerteza
Anda,
Lévame da man.