Poemas libro Insubmisión “Vis á Vis”

            [Libro que xurdiu tralos acontecementos que levaron ao cárcere aos nosos queridos Elías e Ramiro, como a outra moita xente polo feito de seren insubmisos fronte á tolería. A lembranza da miña testemuña ao seu favor diante do Tribunal Militar de A Coruña, é unha penosa lembranza pola impotencia e rabia que sentín. Bágoas de noxo. Moitas persoas implicáronse neste proxecto. Debemos agradecerlle non só o material que nos enviaron senón a súa fonda loita por esta causa a tod@s os que colaboraron. Persoalmente, agradézollo o presto envío de material, e a súa cordialidade a aqueles cos que eu contactei directamente: Ana Romaní, Fran Alonso, Antonio García Teijeiro, Chus Pato e Manolo Rivas. E unha aperta moi grande para as familias de Ramiro e Elías, e para o Grupo de Apoio (de Arousa e Santiago).]

 

 

NUNCA

 

Nunca estarei o bastante inspirado

como para tocar coas palabras

o poder inmenso da crenza solidaria.

Nunca.

Para afundir o meu corazón fervente

en agarimos de humanidade e loita.

 

Con vós chorei impotencia,

choro ledicia,

con vós.

 

Nunca é o tempo que pido,

Elías e Ramiro, o tempo que pido

como límite, fin da luz dos vosos ollos,

así sempre ollarei sinais

que agora recollo, sinais

nomeados con insuficientes palabras

como principios integridade

carraxe insubmisión sublime teimosía.

 

E vexo... mulleres que apertan os vosos corpos

compañeiras de vida e inxustizas

pais nais compañeiros tamén que aí os tedes

véxoos... pulso rabeado sorriso cómplice.

 

Mais nunca.

Nunca estarei o bastante inspirado

como para fuxir coas palabras

do estremecemento que atrapa o meu ventre

cada vez que penso no mundo armado

muro fusilamento armado,

¡¡pelotón... disparen!!...

presto para acabar con vós

¡¡xa!!

 

... e coas palabras.

 

Nunca.