Poemas para Cadernolixo

[Cadernolixo é un moi riquiño caderno cheo de poemas e cousas semellantes, con pictogramas, ata eu me atrevín con eles por primeira vez (daquela maneira. Tan "perralleiros"..., son "naif", é que non sei debuxar). Todo vai escrito na caligrafía orixinal do autor e acompañado polo mesmo texto (sen debuxos ou o que sexa que levara) en papel vexetal. Unha gozada. Todo isto ten que ver co "Colectivo Redondelán de Axitación Cultural", que xa por medio de Tatán me invitaran a participar con anterioridade no "Artelixo 97", aínda que non puiden desgraciadamente estar presente en corpo aquelas datas. Dá gusto que en Redondela ou onde sexa haxa xente así, con esta iniciativa e estas ganas de tirar proxectos para diante. Sorte a tod@s.]

 

 

Apalpei os camiños húmidos que o caracol deixaba, lento, calor no aire

calor nas miradas ollos que esvaran pola miña pel, auga agarimosa quente

Son un mar de asubíos, marea baixa soidade de barco encallado, frío

Apalpei as ondas dun triste océano que suplicaba salgada compañía

entón dende lonxe o solitario barquiño enviou unha bágoa óxido vermella.

Son unha botella esquecida na area no lixo dos teus soños incumpridos

Todo isto significa ? significa, ti xa o sabes,

quérote tanto que xa non sei

como non dicircho.

 

Ou significa estou só cun buraco

nos nervios.

 

Manuel Seixas

Xullo 98