Pregón da "Festa da carne"

            [Foi unha xornada completa. Tocamos os Korosi Dansas de fin de festa, aínda que Non!, e o noso directo era máis "intenso" que "festeiro", e notouse, e, por outra banda, soltei este pregón, que máis que pregón era un botar fóra demos sobre o estado do noso goberno, do noso país. O tempo pasado fai que teña esa impresión. O que o tempo non dá cambiado é o noso goberno, e, temo eu, o fondo do noso país. Equivócome moitas veces, ¿unha máis?]

 

 

PREGÓN VI FESTA DA CARNE (A ESTRADA)

Boas noites, xentes da Estrada e da comarca. Xentes doutras vilas e cidades galegas. Xentes do norte do Portugal ou de onde queira que veñades. Boas noites a todas e todos os que estes dous días estades aquí, para gozar co bo xantar e coa boa cultura. ¡Tedes sorte! ¡Temos sorte! ¿Por que?

Porque o noso país, a nosa Galicia é única. Pero non só polas paisaxes, que tamén.¡Mirade ao redor, o da paisaxe está claro ollando todo isto!, senón, e sobre todo, polo noso ser, pola nosa cultura popular e real. DO POBO.

E esta noite estou aquí para elevar humildemente unha proclama que encha o aire. Que outros durman o soño da opulencia e falsidade, nesas "cabalgatas circenses" de cemento e fría tecnoloxía, "señoritos cortijeros" dunha MENTIREIRA "GALICIA TERRA ÚNICA".

Porque eu dígovos, galegas e galegos, amantes da nosa terra, do noso, dígovos que aquí si que está a verdadeira esencia do que somos: ¡Galicia vaca única!, ¡Galicia tenreira única!

Feita diante dos nosos ollos, sen trampas nin cartón, feita por mans que podemos apertar sen que sexa porque veñen inaugurar o último encoro que para nada serve.

¡¡Vaca única, tenreira galega única!!, ¡ti si que tes calidade! ¡Galiza calidade!. Pero ¡ollo!: non esa calidade de plástico e ferro. Non esa calidade barateira: catro chintófanos para agardar polo autobús e moito cartel de deseño para que cheguen sen perda ao manto do apóstolo os pobres pelegríns. ¡Non é esta a calidade da que falo! E se por min fora, ata repartiría os petoucos que ten alí chimpados no seu lombo o calado apóstolo, (que máis dun pobre famento o agradecería! Isto que quede entre nós, ¿eh?,  non vaia ser que me chamen sacrílego e ateo... e me colguen no botafumeiro como "tipical galego" para desfrute turístico.

A Galiza calidade da que falo é a da calidade de mulleres e homes que viven, loitan, traballan e logo comen e beben e cantan e bailan, sen precisar de grandes investimentos.

Chega con: ¡¡pan, viño..., carne!! Tenreira con coiro. ¡¡Coiro que non é o de moito pagar e pouco abrigar!! Coiro real.

¡¡Que nós queremos ver... ¡¡E saber!! ¡¡Que as galegas e galegos non somos parvos, non!!

Mais só os iñorantes, imbéciles e escuros pensan que a Galicia Terra Única ¡¡é a súa!!, ¡¡a dos seus fastos con telegaitas incluídas!!.

¡Non, gran mamut sagrado adurmiñado, non!

Non nos entendes, non. Non nos enganas non, xa non.

O que queremos é : ¡Galicia vaca única, tenreira única!

Os tempos son chegados.

¡¡Vacas galegas do mundo, unídevos á festa!!

É tempo de comer e beber as orixes para saír disparados cara a un futuro de fartura galega. ¡¡Pero coidado, galega  con denominación de orixe!!

¡¡¡Caciques: sodes mal viño picado!!!

¡¡¡Sodes carne de terceira rexional, que eu non lle daría máis que de pinchos aos engravatados comisarios europeos que nos queren deixar sen a metade do que temos!!!

Ían coller unha boa cagarría, un bo ardor de estómago se catan a vosa mercadoría.

Os vellos e as vellas, as mozas e os mozos, sabemos da fermosura da vaca; dos seus ollos profundos e cheos de misterio.

Queremos a eses animais porque son parte da nosa vida e son a vida de moitos.

¡¡Traballamos e comemos!!

¡¡¡Os caníbales son outros!!!

¡¡¡Son os que comen e comen, paparotas de balde e bandullos cheos a estoupar... e logo traballan cando lles peta  para quitarnos o traballo!!!

¡¡Eles son os caníbales, aves de rapina, que sobrevoan as nosas sas festas, enrabexados porque non levan a mellor parte, ¡¡a mellor tallada!!, porque non reparten, porque non lles gosta que fagamos cousas sen a súa bendición que todo o queima!! ¡Ata o espírito, se por eles fora!

Pero ¡somos moitos e moitas!, e ¡¡aquí estamos!!

Non nos metemos con ninguén mentres non nos asoballen.

Así que, ¡en paz coa nosa conciencia, en paz co noso bandullo, en paz co noso sangue galego e acolledor coas boas xentes sexan de onde sexan!:  berremos todas e todos xuntos:

¡¡¡Viva Galicia!!!

¡¡¡Vivan as nosas vacas!!!

¡¡¡Viva Galiza Vaca Única!!!